در جوامع اسلامی شوهر صاحب دارایی خانواده دانسته میشود. در هنگام طلاق چیزی جز مهریه و خرج ایام عده به بانوان داده نمیشود؛ در هنگام فوت شوهر دارایی خانواده بین وراث تقسیم میشود و چیزی جز یک هشتم برای زن باقی نمیماند و هیچ کس احتمال نمیدهد که ممکن است خانم هم در این خانه سهمی داشته باشد. در هنگام فوت خانم هیچ اتفاقی نمیافتد نه کسی به فکر محاسبه دارایی اش میافتد و نه کسی از خود میپرسد که به وراث او چیزی هم تعلق میگیرد یانه؟ در هنگام طلاق این زن است که از خانه بیرون رانده میشود و هرچه در خانه است برای شوهر باقی میماند، بانوی بیسرپرست که عمری در خانهای تلاش کرده و اکنون دسترنج خود را بر جای گذاشته و بی هیچ ادعایی خانه را رها میکند.